ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΕΙΝΩ
Έχει πάθος με το ποδόσφαιρο κι αυτό το αντιλαμβάνεσαι από τον τρόπο που εκφράζεται για τις ποδοσφαιρικές του στιγμές. Ο Ρουμάνος Ντάνιελ Φλορέα είναι ένας χαμηλών τόνων άνθρωπος -αφοσιωμένος στο σκοπό του και στους στόχους της ομάδας. Διαβάστε τη συνέντευξή του και θα καταλάβετε…
Με το πρώτο ερώτημα θα σε ταξιδέψω αρκετά χρόνια στο παρελθόν. Πώς ξεκίνησες το ποδόσφαιρο;
Όπως οι περισσότεροι… απ’ το σχολείο. Στην πορεία όμως με εντόπισε κάποιος προπονητής του τοπικού club της πόλης απ’ όπου κατάγομαι (Cssvaslki), το ένα έφερε το άλλο και χωρίς να το καταλάβω βρέθηκα να αγωνίζομαι με τα χρώματα των τζούνιορ…
Πόσο χρονών ήσουν;
Κάπου στα 11 με 12. Βεβαίως οι γονείς μου δεν ήταν και τόσο ευχαριστημένοι με την ιδέα του ποδοσφαίρου, καθώς ήθελαν να επικεντρωθώ στα μαθήματά μου, πράγμα που δεν έγινε ποτέ (γέλια)!
Είμαι σίγουρος! Στο μεταξύ, ποια ήταν η θέση σου στο γήπεδο εκείνο τον καιρό;
Αρχικά έπαιζα λίμπερο, μετά από αρκετές προπονήσεις όμως αντιληφθήκαμε ότι αποδίδω καλύτερα ως αμυντικός. Το αστείο είναι ότι σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα ο κόουτς αποφάσισε να με μετακινήσει στην αμέσως επόμενη ομάδα με τους πιο μεγάλους ποδοσφαιριστές. Κι αυτό λόγω της απόδοσής μου…
Μάλιστα, και πότε συμμετείχες σε επίσημη διοργάνωση;
Όταν αγωνίστηκα στο τοπικό πρωτάθλημα της χώρας ήμουν γύρω στα δεκαπέντε και οι συμπαίκτες μου κάπου στα δεκαεννιά!
Πανηγύρισες κάποιο τίτλο εκείνη την περίοδο;
Αν και ήμασταν καλή ομάδα δεν καταφέραμε να σηκώσουμε κούπα… Θυμάμαι όμως ένα χαρακτηριστικό παιχνίδι που δεν θα το ξεχάσω ποτέ! Το 1989 φθάσαμε μέχρι τον τελικό και αντιμετωπίσαμε τη Δυναμό Βουκουρεστίου, παιχνίδι στο οποίο άνοιξα το σκορ με τέρμα που πέτυχα στο 5ο λεπτό! Η εξέλιξη βεβαίως δεν ήταν και τόσο θετική, καθώς στο τέλος ηττηθήκαμε με 13-2!
Μιλώντας για τη συνέχεια πότε υπέγραψες επαγγελματικό συμβόλαιο;
Σε ηλικία 17 ετών πήρα μεταγραφή στην Οτέλου Γκαλάτι, ομάδα με την οποία υπέγραψα το πρώτο μου συμβόλαιο. Στο μεταξύ, το εν λόγω club εθεωρείτο ένα από τα καλύτερα του πρωταθλήματος και οφείλω να ομολογήσω ότι σε αυτή την ομάδα πέρασα καταπληκτικές στιγμές. Φτάνει μονάχα να αναφέρω ότι εκτός από τις εγχώριες διακρίσεις κατακτήσαμε δύο φορές το κύπελλο UEFA…
Επόμενος σταθμός;
Α, η συνέχεια με βρήκε ν’ αγωνίζομαι στη Δυναμό Βουκουρεστίου, ομάδα με την οποία πανηγύρισα αρκετούς τίτλους. Πήρα μεταγραφή στα 22 μου και παρέμεινα στο ρόστερ για τα επόμενα τέσσερα χρόνια, μέχρι που μου έγινε πρόταση να ενταχθώ στο δυναμικό της ουκρανικής Σαχτάρ Ντονέσκι…
Αυτή βεβαίως ήταν και η πρώτη φορά που έφυγες απ’ τη Ρουμανία…
Ακριβώς! Με τη Σαχτάρ πέρασα εξίσου φοβερά… κατέκτησα δύο πρωταθλήματα και είχα την ευχαρίστηση να αγωνισθώ στο Champions League.
Όλα καλά κι ωραία μέχρι τον πρώτο σου τραυματισμό…
Δυστυχώς μια εγχείρηση στο γόνατό μου με ανάγκασε να μείνω εκτός για έξι μήνες, γεγονός που μου στοίχησε πάρα πολύ. Καταρχάς αφέθηκα ελεύθεροςαπό τη Σαχτάρ και παραχωρήθηκα δανεικός στη Μεταλούρκ της ίδιας πόλης, όπου παρέμεινα για ένα εξάμηνο. Όταν θυμήθηκα τον παλιό καλό μου εαυτό ήταν πλέον αργά, διότι η τεχνική ηγεσία της Σαχτάρ άλλαξε και ο νέος προπονητής δεν με υπολόγιζε.
Με αυτά κι αυτά επέστρεψες στη Δυναμό και μετά από έξι μήνες ήρθε η πρόταση του ΑΠΟΕΛ…
Τα πάντα εξελίχθηκαν σε χρόνο ρεκόρ! Ο μάνατζέρ μου έστειλε DVD (του παιχνιδιού Δυναμό Vs Στεάουα Βουκουρεστίου) στον κύριο Ουζουνίδη κι αυτός με τη σειρά του άναψε το πράσινο φως για την απόκτησή μου. Συζητήσαμε με τον κύριο Βάσσο Ηλιάδη τις λεπτομέρειες του συμβολαίου μου, έπεσαν οι υπογραφές και μετακόμισα αισίως στην Κύπρο!
Ήξερες για την Κύπρο;
Όχι ιδιαίτερες λεπτομέρειες, αλλά δεν ήταν η πρώτη φορά που ερχόμουν στο νησί, καθώς έτυχε να επισκεφτώ τα λημέρια σας με τη Δυναμό και τη Σαχτάρ για το βασικό στάδιο της προετοιμασίας μας…
Πού ακριβώς προετοιμαστήκατε;
Σε γήπεδα της Λάρνακας.
Για το ΑΠΟΕΛ τι ήξερες;
Δεν ήξερα το παραμικρό! Φυσικά είχα ρωτήσει κι ενημερώθηκα ότι επρόκειτο για μία από τις καλύτερες ομάδες στην Κύπρο, με πάρα πολλούς θερμόαιμους οπαδούς…
Γεγονός που επιβεβαιώθηκε και με το παραπάνω, έτσι;
Εννοείται! Με την κατάκτηση του πρωταθλήματος θα ήμουν αχάριστος να έχω παράπονο…
Φέτος πώς βλέπεις το πρωτάθλημα;
Θα επαναλάβω αυτά που λένε όλοι όσοι συμμετέχουν στο κυπριακό πρωτάθλημα… Το φετινό είναι πιο δυναμικό, άκρως ανατρεπτικό και πολύ ανταγωνιστικό. Όλες οι ομάδες ενισχύθηκαν με εξαιρετικούς ποδοσφαιριστές και πλέον δεν μπορείς να είσαι σίγουρος για κανένα παιχνίδι και κανέναν αντίπαλο. Ακόμη και οι θεωρητικά μικρές ομάδες καταφέρνουν και κερδίζουν τους «μεγάλους» και σε αρκετές περιπτώσεις τους στερούν πολύτιμους βαθμούς. Το μόνο σίγουρο είναι ότι μίκρυνε η διαφορά ανάμεσα στις ομάδες…
Μιας και μίλησες για ενίσχυση... πώς κρίνεις τις μεταγραφικές κινήσεις του ΑΠΟΕΛ;
Θεωρώ ότι κάναμε καλύτερες κινήσεις απ’ ότι την περσινή μεταγραφική περίοδο. Οι ξένοι που ήρθαν στην ομάδα είναι υψηλότερου επιπέδου, χαρακτηρίζονται από κλάση και ποιότητα. Έχουν νοοτροπία νικητή, στοιχείο που πρέπει να διακατέχει κάθε ποδοσφαιριστή που αγωνίζεται στο ΑΠΟΕΛ…
Τελικά πόσο εφικτός είναι ο στόχος της κατάκτησης του πρωταθλήματος;
Πάντα όταν υπάρχουν αλλαγές στην ομάδα αυτομάτως δημιουργούνται προβλήματα. Φυσιολογικά λοιπόν δεν είχαμε και το καλύτερο ξεκίνημα, περάσαμε μια περίοδο προσαρμογής. Μετά από κάποιες αγωνιστικές ήρθαν και τα αποτελέσματα, ευτυχώς δεν ήταν αργά. Για να απαντήσω στο ερώτημά σου, εάν συνεχίσουμε ενωμένοι πιστεύω πως μπορούμε να τα καταφέρουμε.
Πώς σου φάνηκε η πρώτη φετινή συνάντηση αιωνίων;
Όπως πάντα ήταν ένα δυνατό ντέρμπι ανάμεσα στις κορυφαίες ομάδες του πρωταθλήματος. Το γήπεδο ήταν γεμάτο και οι οπαδοί μας απίστευτα εκδηλωτικοί. Μακάρι η ατμόσφαιρα να ήταν τέτοια σε κάθε αγώνα! Όσο για το τελικό αποτέλεσμα, απλούστατα το ΑΠΟΕΛ ήταν καλύτερο από την Ομόνοια και δικαίως πήραμε το τρίποντο…
Ναι, αλλά από άποψη ποιότητας δεν ήταν και τόσο σπουδαίο παιχνίδι…
Έτσι είναι τα ντέρμπι. Όποιος έβαζε πρώτος γκολ θα είχε και το προβάδισμα για τη νίκη. Απ’ το ξεκίνημα μέχρι και το τέλος του αγώνα ο μοναδικός στόχος στο μυαλό μας ήταν οι τρεις πόντοι. Μερικές φορές η ποιότητα και το θέαμα θυσιάζονται για χάρη αυτού του στόχου, που εδώ που τα λέμε είναι και το πρωταρχικό ζήτημα!
Μέχρι στιγμής ποιο είναι το αγαπημένο σου παιχνίδι;
Δεν ξεχωρίζω κάποιον συγκεκριμένο αγώνα, παρά μόνο τα ντέρμπι ενάντια στις μεγάλες ομάδες όπως η Ανόρθωση και η Ομόνοια. Τρελαίνομαι με τη δυναμικότητα και προπάντων την ατμόσφαιρα στο γήπεδο, μου δίνει κουράγιο…
Ποιοι είναι οι στόχοι σου όσον αφορά τη συνέχεια της καριέρας σου;
Αυτή τη στιγμή έχω συμβόλαιο για ακόμη έξι μήνες με το ΑΠΟΕΛ και το μόνο σίγουρο είναι ότι θα ήθελα να παραμείνω στην ομάδα. Σε αντίθετη περίπτωση θα επιστρέψω στη Ρουμανία. Δεν το βλέπω να παίξω ποτέ σε κάποια άλλη κυπριακή ομάδα. Πάντως, θα ήθελα να συνεχίσω το ποδόσφαιρο για ακόμη δύο τρία χρόνια…
Σ’ αρέσει η Κύπρος δηλαδή, ε;
Δεν μ’ αρέσει να κολακεύω και να λέω κουβέντες εντυπωσιασμού, αλλά ποιος δεν θα αρεσκόταν σε ένα μέρος όπως η Κύπρος. Είναι μια χώρα με πολύ καλό καιρό και εξαιρετικά ιδανικές συνθήκες διαβίωσης. Όταν είσαι free και δεν δουλεύεις, τα πράγματα είναι ακόμη καλύτερα!
Θα ερχόσουν για διακοπές;
Το ρωτάς; Ήδη πήγα σε κάποια μέρη στην Πάφο και την Αγία Νάπα με την οικογένειά μου και περάσαμε καταπληκτικά.
Η οικογένειά σου μένει στη Ρουμανία;
Είμαι παντρεμένος εδώ και δέκα χρόνια με την Αλίνα και έχουμε δύο κόρες, την Ελίζα που είναι οκτώ χρονών και τη Μιρούνα που είναι τριάμισι. Δυστυχώς δεν τους βλέπω συχνά, διότι τα παιδιά πάνε σχολείο, αλλά με την πρώτη ευκαιρία με επισκέπτονται και πίστεψέ με μου δίνουν δύναμη και μου γεμίζουν τις μπαταρίες! Είναι η ζωή μου…
Πώς περνάς τον ελεύθερό σου χρόνο μακριά τους;
Πολύ σωστά το έθεσες! Επειδή είμαι μόνος, τα πράγματα είναι κάπως δύσκολα και μονότονα. Πηγαίνω προπόνηση, την αράζω σπίτι και μέσα-μέσα βγαίνω με συμπαίκτες και φίλους. Συνήθως βλέπω τηλεόραση, σερφάρω το ίντερνετ και πάει λέγοντας.
Κλείνοντας, τι θα ήθελες να πεις στους οπαδούς της ομάδας που σε βλέπουν κάθε βδομάδα στα γήπεδα;
Να συνεχίσουν να μας υποστηρίζουν και να εκδηλώνονται όπως στο παιχνίδι με την Ομόνοια. Να ξέρουν ακόμη ότι είμαστε νικητές και πάντα θέλουμε να κερδίζουμε, ώστε στο τέλος του πρωταθλήματος να τους χαροποιήσουμε…
