Κομμάτι της ζωής μου το ΑΠΟΕΛ
Ο Δημήτρης Δασκαλάκης συμπληρώνει φέτος οκτώ χρόνια στο ΑΠΟΕΛ. Έζησε από κοντά την αναγέννηση της ομάδας και έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο στην κατάκτηση τίτλων και στις πρωταγωνιστικές πορείες που είχε όλα αυτά τα χρόνια το ΑΠΟΕΛ.
Η επαφή του με την ομάδα έγινε σε πολύ μικρή ηλικία όταν αγωνίστηκε στους παίδες του ΑΠΟΕΛ με προπονητή τον Σάββα Παρασκευά. Ο πατέρας του Δημήτρη, κατάγεται από την Κρήτη και η μητέρα του είναι Κύπρια. Στην Κύπρο βρέθηκε όταν ο πατέρας του ανέλαβε τη διεύθυνση του ΟΠΑΠ. Με την επιστροφή του στην Ελλάδα εντάχθηκε στον Ηλυσιακό. Επανήλθε στην Κύπρο για τον Εθνικό Άσσιας με προπονητή τον Νίκο Ανδρονίκου και την επόμενη χρονιά εντάχθηκε στο ΑΠΟΕΛ στο οποίο καθιερώθηκε ως σταθερή αξία στην αμυντική γραμμή.
ΑΠΟΕΛίστας από μικρός λοιπόν;
Ναι, εντάξει, είχα παίξει στην ομάδα παίδων όταν πήγαινα εδώ Γυμνάσιο, οπότε μπορείς να το πεις και έτσι.
Όταν ήρθες λοιπόν στον Εθνικό Άσσιας, ήξερες τι σημαίνει ΑΠΟΕΛ.
Ναι, αλλά τότε είχα και άλλες προτάσεις. Και η Ανόρθωση είχε ενδιαφερθεί τότε, αλλά εγώ έμενα στη Λευκωσία και προτίμησα την πρόταση του ΑΠΟΕΛ.
Μετά από οκτώ χρόνια τι σημαίνει για σένα το ΑΠΟΕΛ;
Κοίταξε είναι ένα κομμάτι της ζωής μου. Είναι οκτώ ολόκληρα χρόνια με χαρές και λύπες και ασφαλώς το ΑΠΟΕΛ θα είναι πάντα μέσα στην καρδιά μου ανεξάρτητα του τι θα γίνει το καλοκαίρι όταν και θα μείνω ελεύθερος.
Νιώθεις τυχερός που όλα αυτά τα χρόνια έζησες πρωταγωνιστικές πορείες και κέρδισες τίτλους;
Ναι σίγουρα. Ξέρεις, όταν ήμουν στην Ελλάδα δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα έπαιρνα πρωταθλήματα, θα έπαιζα ευρωπαϊκά παιχνίδια, θα είχα συμμετοχές στην εθνική ομάδα, θα είχα μεγάλους αντιπάλους απέναντί μου. Γενικά, είμαι ευχαριστημένος με αυτά που έζησα για να μην είμαι και αχάριστος. Θα μπορούσα να κάνω κάτι παραπάνω, αλλά σίγουρα είμαι ικανοποιημένος με αυτά που έζησα στο ΑΠΟΕΛ όλα αυτά τα χρόνια.
Δηλαδή μικρός δεν έκανες όνειρα για την καριέρα σου;
Σίγουρα, είχα σκοπό να παίξω επαγγελματικά, αλλά δεν πίστευα ότι θα έφτανα σε αυτό το σημείο. Πολλές φορές παίζει ρόλο και η τύχη.
Υπήρξαν και άσχημες στιγμές αυτά τα οκτώ χρόνια, όπως οι απώλειες πρωταθλημάτων…
Χειρότερο για μένα ήταν το πρωτάθλημα που χάσαμε με την Ανόρθωση. Εκείνο με είχε πειράξει περισσότερο από όλα. Και με τον Διγενή χάσαμε δύο φόρες ένα πρωτάθλημα και ένα κύπελλο. Ήταν άσχημες στιγμές, αλλά ήταν κρίμα που δεν καταφέραμε να πάρουμε το πρωτάθλημα στο Αντώνης Παπαδόπουλος.
Γενικά πώς βιώνεις την επιτυχία και την αποτυχία;
Προσωπικά, ούτε ενθουσιάζομαι πολύ, ούτε απογοητεύομαι πολύ. Είναι ο χαρακτήρας μου τέτοιος που μπορεί σε μία ημέρα να τα έχω ξεχάσει όλα.
Στο σπίτι μεταφέρεις επιτυχία ή αποτυχία;
Όχι σε μεγάλο βαθμό. Σε φυσιολογικό επίπεδο.
Γενικά θα έλεγα ότι είσαι χαμηλών τόνων. Αυτό πιστεύεις ότι είναι πλεονέκτημα ή μειονέκτημα;
Στην εποχή μας είναι μειονέκτημα νομίζω. Δεν ξέρω αν για έναν ποδοσφαιριστή είναι και καλό και κακό. Κάποιες φορές μπορεί να σε εκμεταλλευθούν.
Μέσα στο γήπεδο δεν είσαι χαμηλών τόνων όμως…
Όχι, κάθε άλλο. Προσπαθώ να κάνω τη δουλειά μου σωστά, χωρίς όμως να εκτρέπομαι από τα όρια.
Γι’ αυτό νομίζω ότι δεν σε έχει κατηγορήσει ποτέ κανένας. Ούτε και θυμάμαι να έχεις δεχθεί κόκκινη κάρτα.
Όχι δεν έχω δεχθεί κόκκινη. Γενικά είναι και ο χαρακτήρας μου τέτοιος, δηλαδή δεν θέλω να κάνω κακό σε κανένα.
Έπαιζες στην άμυνα από το ξεκίνημά σου ή έπαιξες και σε άλλες θέσεις;
Όταν ήμουν μικρός, ξεκίνησα στόπερ. Στον Ηλυσιακό, όμως, τη χρονιά πριν έρθω στην Κύπρο είχα παίξει αμυντικό χαφ και είχα βάλει και αρκετά γκολ, ήμουν ο δεύτερος σκόρερ της ομάδας. Πιο μικρός είχα παίξει και επιθετικός, στη Δόξα συγκεκριμένα όταν έπαιζα στη δεύτερη ομάδα, φεύγοντας από τους παίδες του ΑΠΟΕΛ, είχα έναν Άγγλο προπονητή που με έβαζε επιθετικό.
Σε ρωτάω γιατί αν και αμυντικός έχεις την αίσθηση του γκολ. Τότε με τον Γκέραντ είχες βάλει εννέα.
Μετά από εκείνη τη χρονιά έκανα τρία χρόνια να βάλω γκολ. Έπαιξαν ρόλο βέβαια η τύχη και οι συγκυρίες. Εκείνη τη χρονιά είχα βάλει γκολ και στην Ευρώπη. Έβαλα ένα με τη Μάριμπορ και ένα με την Γκράτσερ στην Αυστρία που ήταν και καθοριστικό γιατί πήραμε την πρόκριση. Από τότε πέρασαν τρία χρόνια και έβαλα γκολ σε ένα ματς με την ΑΕΛ, αν θυμάμαι καλά.
Κυνηγάς όμως το γκολ…
Ναι, αλλά πολλές φορές χρειάζεται και τύχη. Θυμάμαι το 2004 με τον Γιοβάνοβιτς προπονητή σε ένα ματς με την Ανόρθωση στο Αντώνης Παπαδόπουλος, μπήκα αλλαγή στο τελευταίο λεπτό, είχαμε στημένη φάση και έκανα κεφαλιά που πήγε στο οριζόντιο δοκάρι.
Αυτό με την Γκράτσερ όμως ήταν σημαντικό και για προσωπικούς λόγους…
Ναι, είχε γεννηθεί την προηγούμενη ημέρα το πρώτο μου παιδί. Το έλεγα κιόλας ότι θα βάλω γκολ, πήγα και στην Αυστρία μία ημέρα μετά και το πανηγύρισα δεόντως.
Ήταν το πιο σημαντικό γκολ για σένα και από αγωνιστικής και από προσωπικής πλευράς;
Ήταν σημαντικό γκολ, όμως τη χρονιά που πήραμε το πρωτάθλημα (2002) σχεδόν όλα τα γκολ που πέτυχα ήταν σημαντικά. Με την ΑΕΚ στη Λάρνακα είχα ισοφαρίσει στο τελευταίο λεπτό. Με την Ομόνοια πέτυχα δύο γκολ στη νίκη με 3-0, με την ΑΕΛ έβαλα και στην πρώτη αγωνιστική και στην τελευταία που πήραμε το πρωτάθλημα στη Λεμεσό.
Είναι αλήθεια ότι ο Γουόκερ ήθελε να σε κάνει επιθετικό;
Ναι, πολλές φορές με δοκίμασε. Ως αλλαγή με έβαλε αρκετές φορές στην επίθεση. Θυμάμαι ένα παιχνίδι τότε με το Παραλίμνι στο κύπελλο που έπαιξα μπροστά και έβαλα δύο γκολ. Είχα πιο μεγάλη ελευθερία με αυτό τον προπονητή. Βέβαια, άλλο στιλ οι Άγγλοι κι άλλο οι προπονητές που ακολούθησαν.
Ως αμυντικός όλα αυτά τα χρόνια, έζησες και τις αλλαγές στην τακτική. Από τα δύο σέντερ μπακ που μαρκάρουν ατομικά με λίμπερο πίσω τους φτάσαμε στην άμυνα ζώνης.
Στο ΑΠΟΕΛ είχαμε λίμπερο, αλλά δεν παίζαμε καθαρά με ατομικό μαρκάρισμα. Περισσότερο καλύπταμε χώρο, αλλάζαμε πλευρές.
Εσένα τι σου αρέσει περισσότερο. Να μαρκάρεις αντίπαλο ή να καλύπτεις χώρο; Και τι θεωρείς ότι είναι πιο εύκολο;
Δεν έχω πρόβλημα. Μετά από τόσα χρόνια την ξέρω τη θέση. Το ατομικό μαρκάρισμα είναι πιο εύκολο γιατί απλά κυνηγάς έναν παίκτη. Με τη ζώνη είναι πιο δύσκολο γιατί πρέπει να λειτουργήσει και το μυαλό για να ανταπεξέλθεις. Χρειάζεται επίσης καλή συνεργασία και συντονισμός με το συμπαίκτη σου.
Φέτος η χρονιά κυλά κάπως παράξενα για το ΑΠΟΕΛ έτσι δεν είναι;
Ναι, σε σχέση με τις προηγούμενες χρονιές είναι κάπως παράξενα τα πράγματα. Φέτος μείναμε πίσω από την αρχή, είχαμε άσχημα αποτελέσματα, ξεκινήσαμε άσχημα από την Ευρώπη.
Πάντως η εικόνα που βγάζει πλέον το ΑΠΟΕΛ είναι καλύτερη…(η συνέντευξη δόθηκε για το τεύχος Μαρτίου)
Άλλαξαν τα πράγματα, δεν μπορώ να πω ότι δεν άλλαξαν. Η ομάδα βρίσκει το δρόμο της, παίζει καλύτερο ποδόσφαιρο. Μας βοηθάει το ανέβασμα κάποιων ποδοσφαιριστών όπως ο Ζε Κάρλος. Και με τον Μαρίνο (Ουζουνίδη) παίξαμε καλό ποδόσφαιρο, ειδικά την πρώτη χρονιά. Εντάξει φέτος είχαμε κάποια άσχημα αποτελέσματα, κάποια πράγματα πήγαν λάθος, και παρόλο που προσπάθησε να τα διορθώσει, δεν μπόρεσε. Έτσι συμβαίνει πολλές φορές στο ποδόσφαιρο, τώρα με τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς φαίνεται ότι έχει βρεθεί η συνταγή.
Με την ανανέωση του συμβολαίου σου τι γίνεται;
Δεν έχω κάνει ακόμη καμιά επαφή με το ΑΠΟΕΛ. Θα ήθελα να συνεχίσω στην ομάδα, αλλά είμαι σε μία ηλικία που παίζει ρόλο και το οικονομικό πλέον. Πιστεύω ότι κάποια στιγμή θα κάνουμε αυτή τη συζήτηση με το ΑΠΟΕΛ και από εκεί και πέρα θα δούμε πώς θα πάει το πράγμα. Ελπίζω ότι θα τα βρούμε. Φέτος έχω παίξει σε κάποια παιχνίδια, τα τελευταία δύο χρόνια αντιμετώπισα μερικά προβλήματα με τα πόδια μου, τα οποία ευτυχώς έχω ξεπεράσει.
Τους τραυματισμούς πώς τους αντιμετωπίζεις;
Με ψύχραιμα και υπομονή. Είναι και θέμα χαρακτήρα, χρειάζεται υπομονή. Εγώ πέρασα δύσκολα τα τελευταία δύο χρόνια και ειδικά το καλοκαίρι που έκανα για μεγάλο χρονικό διάστημα προπόνηση μόνος μου.
Κολλητό έχεις στην ομάδα;
Κολλητό με την απόλυτη έννοια όχι. Έχω καλές σχέσεις με όλα τα παιδιά. Σίγουρα με τους πιο παλιούς έχουμε διαφορετική σχέση, αλλά εγώ θέλω να πλησιάζω και τους άλλους. Μου αρέσει να μαθαίνω κάποια πράγματα απ’ όλους.
Στο ξενοδοχείο με ποιον μένεις;
Τώρα μένω με τον Ολλανδό, παλαιότερα με τον Φερνάντεζ μόλις είχε έρθει, κατά καιρούς και με άλλους.
Κάνεις κάποιες σκέψεις για προπονητική καριέρα;
Όχι δεν νομίζω να ασχοληθώ με την προπονητική. Έχω κάποια άλλα πράγματα στο μυαλό μου. Ίσως σε κάποιο άλλο πόστο σε ομάδα, αλλά όχι προπονητής. Ξέρεις όταν είσαι επαγγελματίας ποδοσφαιριστής και είσαι σε ομάδα που πρωταγωνιστεί, είναι λίγο δύσκολο να σκέφτεσαι άλλα πράγματα.
Ο κόσμος πώς σε αντιμετωπίζει;
Καλά, δεν είχα ποτέ κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα. Κοίταξε, δεν είναι εύκολο να είσαι ποδοσφαιριστής. Ειδικά στην Ελλάδα και την Κύπρο πρέπει να είσαι προσεκτικός στο πώς συμπεριφέρεσαι. Για παράδειγμα, φέτος υπήρχε διάστημα που δεν μπορούσες να κυκλοφορήσεις με άνεση, όχι για καφέ ας πούμε, αλλά να βγεις έξω μετά από αποτυχία δεν είναι και το καλύτερο πράγμα που μπορείς να κάνεις. Σκέφτεσαι την αντίδραση του κόσμου. Δεν είναι απλά τα πράγματα. Χρειάζεται να προσέχεις τη διατροφή σου, τη ζωή που κάνεις και να είσαι προσεκτικός στις επιλογές σου.
Εκτός από το ποδόσφαιρο, τι άλλο σου γεμίζει το χρόνο;
Νομίζω ότι όταν έχεις δύο παιδιά, σου γεμίζουν το χρόνο όλη την ημέρα. Τα πάντα λοιπόν περιστρέφονται γύρω από την οικογένεια.
Υπάρχει κάτι που θέλεις να πεις στον κόσμο κλείνοντας;
Το πιο σημαντικό είναι ότι ο κόσμος σίγουρα αναγνωρίζει την προσπάθεια που κάνουμε, ελπίζω να συνεχίσουμε καλά όπως πάμε τώρα, για να δίνουμε χαρά στον κόσμο. Πρέπει να ξέρουν ότι ο ποδοσφαιριστής προσπαθεί σε κάθε περίπτωση. Κάποιοι μπορεί να νομίζουν ότι όταν χάνεις δεν προσπαθείς, αλλά δεν είναι έτσι τα πράγματα. Απλά υπάρχουν οι άσχημες μέρες και οι καλές μέρες. Φέτος, δυστυχώς, είχαμε κάποιες άσχημες μέρες, αλλά κανείς δεν μπορεί να πει ότι δεν προσπαθούσαμε. Είμαστε τόσα χρόνια στην ομάδα και όλοι θέλουμε να κερδίζουμε. Δεν νομίζω κανείς να θέλει να χάνει. Όταν βλέπεις λοιπόν να σε αντιμετωπίζουν με διαφορετικό τρόπο σε ενοχλεί. Καταλαβαίνω την αγάπη του κόσμου για την ομάδα η οποία σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να είναι και μεγαλύτερη από του ποδοσφαιριστή. Όμως και ο ποδοσφαιριστής θέλει πάντα να κερδίζει γιατί είναι η δουλειά του και μόνο καλό θα του κάνει η επιτυχία.
