«Θέλω να κερδίζω πάντα»
Γεννημένος νικητής. Δεν δέχεται και δεν συμβιβάζεται με τίποτα λιγότερο. Αυτό είχαμε την ευκαιρία να διαπιστώσουμε και στη συνέντευξη που μας παραχώρησε. «Μπορεί να τσακωθώ με τη γυναίκα μου, το παιδί μου, αν τύχει και με κερδίσουν σε κάποιο παιχνίδι. Δεν το δέχομαι, δεν το αντέχω». Δεν είναι άλλωστε τυχαίο το γεγονός ότι έκανε μια μεγάλη καριέρα σε Ολυμπιακό και ΑΕΚ. Κάτι ακόμα που διαπιστώσαμε ήταν πως δεν ξέρει, ούτε του αρέσει να κρύβεται πίσω από το δάχτυλό του και είπε τα πράγματα με τ’ όνομά τους. Δεν δίστασε μάλιστα να χαρακτηρίσει, «σιχαμένο» το αποτέλεσμα με την Μπάτε και να τοποθετηθεί: «Από εκεί ξεκίνησαν όλα. Από εκεί στράβωσαν όλα»…
Μετά από μια μεγάλη όντως καριέρα σε Ολυμπιακό, ΑΕΚ, αλλά και Πανιώνιο και Εθνικό, αποφασίζεις να κατέβεις στην Κύπρο. Πώς την είδες αυτή την αλλαγή;
Το πιο σημαντικό για μένα ήταν πως έφυγα από μια μεγάλη ομάδα και ήρθα σε μια επίσης μεγάλη ομάδα στην Κύπρο. Δηλαδή, επειδή σ’ όλη μου τη ζωή ήμουν πολύ εγωιστής και έβαζα πολύ υψηλούς στόχους και ήθελα πάντα να κάνω τις καλύτερες επιλογές, δεν μου κακοφάνηκε γι’ αυτό που λέγανε ότι το πρωτάθλημα της Κύπρου είναι υποδεέστερο από αυτό της Ελλάδας. Ίσα-ίσα, θα έλεγα πως τα πράγματα πέρσι μπορεί να μην ήσαν τόσο καλά, αφού αν εξαιρέσουμε τις τέσσερις-πέντε πρώτες ομάδες, οι υπόλοιπες είχαν μια διαφορά. Πράγμα φυσικά που θεωρώ ότι δεν ισχύει φέτος.
Βλέποντας και συγκρίνοντας, λοιπόν, η ψαλίδα έκλεισε…
Ακριβώς. Ακόμα και οι θεωρητικά μικρές ομάδες έχουν ενισχυθεί και δημιουργούν αρκετά προβλήματα στους «μεγάλους». Πλέον, δεν μπορείς να πεις ότι θα πας σε ένα παιχνίδι και θα κερδίσεις με δυο ή τρία μηδέν. Ειδικά όταν παρακολουθούσα πιο παλιά από την τηλεόραση και έβλεπα κάτι αποτελέσματα 5-0, 6-1 και ομάδες που έπαιρναν το πρωτάθλημα χωρίς καμία ήττα. Αυτό το πράγμα, μου φαινόταν πολύ περίεργο. Τώρα αυτή η διαφορά έχει μικρύνει πάρα πολύ.
Επιστρέφω σ’ αυτό που είπες. Είχες ιδέα τι εστί κυπριακό ποδόσφαιρο προτού έρθεις στην Κύπρο;
Να σου πω. Αν τύχαινε Σάββατο και έπεφτα στο ζάπινγκ να δω αποτελέσματα από το κυπριακό ποδόσφαιρο, έμενα εκεί και τα έβλεπα…
Ξέρεις, το ρωτάω αυτό, γιατί αν ήμουν εγώ Χρήστος Κόντης, με την καριέρα που έκανες, ίσως και να μην αποφάσιζα να έρθω στην Κύπρο…
Κοίταξε, ήταν να έρθω στην Κύπρο ένα-δυο χρόνια πριν έρθω στο ΑΠΟΕΛ. Μου είχε γίνει πρόταση από την Ανόρθωση, αλλά δεν έκανα το βήμα. Προτίμησα να πάω στον Πανιώνιο. Κάτι με κράτησε. Ήμουν και πιο νεαρός στην ηλικία. Μπορεί να μην ήξερα πολλά πράγματα, αλλά σου λέω παρακολουθούσα αραιά και που τα τεκταινόμενα.
Δεν μετανιώνεις δηλαδή;
Ποτέ μου δεν μετάνιωσα για μια απόφαση που πήρα ή για οποιαδήποτε κίνηση έχω κάνει. Έχω κάνει αρκετά πράγματα ποδοσφαιρικά στη ζωή μου, μπορούσα νομίζω να είχα κάνει πολύ περισσότερα, αλλά θεωρώ πως αυτά που έχω πετύχει με αφήνουν ικανοποιημένο…
Είσαι ευχαριστημένος από τη ζωή σου εδώ στην Κύπρο;
Κοίτα, επειδή εγώ είμαι βέρος Αθηναίος και έχω ζήσει όλη μου τη ζωή μέσα στην Αθήνα, δεν έχω πάει ούτε καν Θεσσαλονίκη, οι ρυθμοί είναι εντελώς διαφορετικοί από εδώ στην Κύπρο. Σίγουρα το στρες και το άγχος της Αθήνας δεν υπάρχουν στην Κύπρο. Εδώ είναι καλά για να μεγαλώσεις παιδιά, να ζήσεις με την οικογένειά σου.
Λείπουν όμως άλλα πράγματα…
Ναι, λείπουν οι φίλοι και η οικογένεια. Αλλά σαν ποιότητα ζωής, νομίζω ότι εδώ είναι πολύ καλό το επίπεδο.
Πέρσι, στην αρχή της περιόδου, βλέπαμε ένα ΑΠΟΕΛ τρένο. Φέτος, βλέπουμε ένα ΑΠΟΕΛ να πάει και να μην πάει. Τι συμβαίνει; Και πρόσεξε, η ομάδα είναι σχεδόν η ίδια… (η συνέντευξη δόθηκε για το τεύχος Φεβρουαρίου)
Νομίζω είναι πολλά πράγματα μαζί που συνέβαλαν. Πρώτον είναι αυτό που σου είπα και πριν, όλες οι ομάδες έχουν ενισχυθεί, έχουν ανέβει επίπεδο. Δεν πας πουθενά και να έχεις το κεφάλι σου ήσυχο ότι θα κερδίσεις εύκολα, αν δεν ιδρώσεις πάρα πολύ. Δεύτερο, είχαμε πολλά προβλήματα τραυματισμών και δεν θυμάμαι παιχνίδι που να έχουμε παίξει όλοι οι παίκτες μαζί. Εγώ ακόμη δεν συμφωνώ μ’ αυτό που λένε rotation. Γιατί μπορεί να έχεις κάποιους ποδοσφαιριστές πιο ξεκούραστους, πιο έτοιμους, αλλά δεν έχεις τη σωστή «χημεία» και το λέω αυτό σαν αμυντικός. Όταν έχεις μια άμυνα που είναι πάντα η ίδια, καταλαβαίνεις τον άλλον κοιτώντας τον μόνο στα μάτια, δηλαδή πώς θα κινηθεί, πώς θα μαρκάρει, πώς θα κλείσει τους χώρους. Προσωπικά, δεν θυμάμαι ποτέ να έχουμε παίξει οι ίδιοι τέσσερις-πέντε παίκτες στις θέσεις μας…
Ξέρεις, δεν είσαι ο μόνος ποδοσφαιριστής που το λέει αυτό με το rotation.
Εγώ δεν είμαι υπέρ του rotation. Αν δεις και τις μεγάλες ομάδες, η άμυνα, οι τέσσερις αμυντικοί δεν αλλάζουν. Είναι σχεδόν πάντα οι ίδιοι.
Κάποια στιγμή όμως δεν επιβάλλεται;
Ναι, αλλά εμείς φέτος με τους τραυματισμούς δεν είχαμε ποτέ ένα σταθερό σχήμα. Τουλάχιστον στην άμυνα. Νομίζω πως κι αυτό είναι σημαντικό. Σημαντικό θεωρώ ακόμα και τη ρέντα που θα έχεις στους αγώνες. Φέτος δεν είχαμε ρέντα. Πέρσι στην άσχημή μας βάζαμε ένα γκολ και τελειώναμε το ματς. Φέτος βάζουμε ένα γκολ και δεν ξέρω, κάτι γίνεται, ο αντίπαλος κάνει μια ευκαιρία και μας βάζει γκολ.
Κάτι που το έχει η Ανόρθωση…
Ναι, το έχει η Ανόρθωση…
Τώρα έγιναν διάφορα στην ομάδα. Έχουν αλλάξει κάποια πράγματα. Θα βοηθήσει αυτό; Τουλάχιστον το κλίμα, η ψυχολογία…
Αυτό θα φανεί στη συνέχεια. Δεν μπορούμε να πούμε τίποτα τώρα. Ελπίζω και εύχομαι να είναι προς το καλύτερο. Εκείνο που θεωρώ δεδομένο είναι πως σχεδόν πάντα σε μια τέτοια κατάσταση την πληρώνει ο προπονητής.
Ναι, αλλά επιβάλλεται κάποια στιγμή ν’ αλλάξουν κάποια πράγματα, όταν βλέπουμε ότι κάτι δεν πάει καλά…
Ναι, αλλά αυτό δεν μπορούμε να πούμε ότι είναι ίδιο σε όλες τις χώρες. Δηλαδή, μπορεί να βλέπεις ομάδες σε χώρες του εξωτερικού που να έχουν τον ίδιο προπονητή για τρία και τέσσερα χρόνια. Φέτος εμάς δεν μας πήγαν καλά τα πράγματα, ξεκίνησαν όλα από την αρνητική ενέργεια που εισπράξαμε στον αγώνα με την Μπάτε και στράβωσαν όλα από τότε. Κι εγώ είμαι ένας άνθρωπος που όταν δέχομαι συνεχόμενη αρνητική κριτική και δεν αναφέρομαι μόνο σε δημοσιογράφους, όταν το νιώθω αυτό και από τον οπαδό, το ’χω χάσει το παιχνίδι. Από εκείνη τη μέρα λες και έπεσαν όλοι πάνω μας να μας φάνε. Εντάξει, ποδόσφαιρο είναι. Δεν κάνουμε όλοι κάτι άσχημο στη δουλειά μας. Νομίζω ότι από κει ξεκίνησαν όλα, γι’ αυτό και λέω ότι στο ποδόσφαιρο δεν μπορείς να ξέρεις ποτέ τι σου ξημερώνει.
Δεν μπορούν να είναι όλα ρόδινα. Περνούμε μια άσχημη περίοδο και πρέπει να βρούμε τρόπο να την ξεπεράσουμε.
Επηρεάζεται, θέλεις να πεις ο ποδοσφαιριστής;
Κοίτα, εκείνο που λέω είναι πως ως άνθρωπος λαμβάνω αρνητική ενέργεια από το περιβάλλον και τους ανθρώπους που είναι γύρω από το ΑΠΟΕΛ. Δεν λέω ότι φταίνε αυτοί, αλλά εγώ το λαμβάνω αυτό το πράγμα.
Θες με άλλα λόγια γερά νεύρα για να αντεπεξέλθεις σε μια μεγάλη ομάδα.
Βέβαια, δεν το συζητώ. Εγώ θέλω να κερδίζω σε κάθε προπόνηση, σε κάθε δίτερμα. Δεν δέχομαι να με κερδίσει ούτε ο συμπαίκτης μου στην προπόνηση. Αυτό το πνεύμα του νικητή είναι το πιο σημαντικό για να φτιάξεις μια ομάδα νικητών. Αν δεχτώ να χάσω στην προπόνηση θα βγάλω το ίδιο συναίσθημα και στον αγώνα.
Μου δίνεις αφορμή να το ρωτήσω. Στα μεγάλα και όχι μόνο παιχνίδια, σε βλέπουμε να βγάζεις ένα φοβερό πάθος, μια ενεργητικότητα σε σημείο που παρεξηγείσαι…
Έτσι είναι ο χαρακτήρας μου. Μπορεί να έρθεις σε μια προπόνηση να με δεις και να θέλω να «φάω» το συμπαίκτη μου. Κυριολεκτικά. Δεν το λέω σαν σχήμα λόγου. Έτσι το νιώθω, έτσι μου βγαίνει, δεν μου αρέσει να χάνω. Χαρτιά να παίξω, τάβλι να παίξω, θέλω να κερδίζω. Δεν μου αρέσει να χάνω. Θέλω να κερδίζω.
Είναι θέμα χαρακτήρα;
Ναι. Μπορεί να τσακωθώ με τη γυναίκα μου, με το παιδί μου, γιατί με κέρδισαν σε ένα παιχνίδι…
Ξέρεις, το λέω γιατί, μήπως όλο αυτό το πάθος στο τέλος σου κάνει κακό…
Δεν ξέρω. Εγώ θεωρώ ότι το πάθος είναι πολύ σημαντικό στο ποδόσφαιρο και προτιμώ έναν ποδοσφαιριστή με πάρα πολύ πάθος και να τραβήξει και τους άλλους ποδοσφαιριστές μαζί, όπως είναι και ο Σατσιάς. Να τραβήξει ο ένας τον άλλον. Με αυτό τον τρόπο ανεβαίνει όλη η ομάδα.
Να πάω και λίγο στον κόσμο. Παρά τις απογοητεύσεις, παραμένει δίπλα σας, στο πλευρό σας.
Είναι, δεν το συζητάω. Σίγουρα ο κόσμος του ΑΠΟΕΛ είναι πολύ απαιτητικός, σε σημείο που να θέλει να βάλουμε πέντε γκολ από το πρώτο δεκάλεπτο, αλλά αυτό το πράγμα δεν γίνεται. Στο ποδόσφαιρο πρώτα απ’ όλα μετράει το αποτέλεσμα και μετά όλα τ’άλλα. Για να καταλάβεις, προτιμώ να κάνω μια κακή χρονιά σε εμφανίσεις και να πάρω το πρωτάθλημα, παρά να κάνω μια χρονιά όπου να κάνω «μαγικά» στο γήπεδο και να βγω δεύτερος. Εγώ βλέπω την Ανόρθωση φέτος.
Έχει παίξει κανένα σπουδαίο ποδόσφαιρο φέτος η Ανόρθωση;
Όχι… Αυτή η ομάδα κυνηγάει το αποτέλεσμα και από τη στιγμή που το καταφέρνει μαγκιά της…
Ένα θέμα που συζητείται ευρύτατα είναι και το θέμα με τον κατακλυσμό από ξένους, σε σημείο που να μην βλέπουμε Κύπριο σε αρκετές ομάδες. Και δεν είναι μόνο κυπριακό φαινόμενο. Εσύ πώς το βλέπεις αυτό το θέμα;
Ούτε εμένα μου αρέσει αυτό. Θεωρώ ότι είναι καλό όταν φέρνεις καλούς και ποιοτικούς ξένους. Εγώ όταν έπαιζα στον Πανιώνιο το 2003, παίζαμε με την Ξάνθη και ήμουν ο μοναδικός Έλληνας της ομάδας. Έπαιζα με δέκα ξένους. Δεν ήταν ωραίο το συναίσθημα. Αυτό συμβαίνει από τότε που άνοιξαν τα σύνορα και φέρνουν τους κοινοτικούς παίκτες για δυο-τρεις μήνες και μετά τους διώχνουν. Είναι οι μάνατζερ στο κόλπο, αλλά θεωρώ πως οι παίκτες που αξίζουν να παίζουν, είτε είναι Έλληνες, είτε Κύπριοι, Ολλανδοί ή ότι θέλει ας είναι, άμα αξίζουν, δεν μπορεί κανείς να έρθει και να τους πάρει τη θέση. Αν είσαι καλός ποδοσφαιριστής, δεν πα να έρθουν 100 ξένοι, δεν μπορεί κανείς να σου πάρει τη θέση. Δεν υπάρχει κανείς προπονητής στον κόσμο που να προτιμά να βάλει έναν παίκτη επειδή είναι ξένος. Μπορεί να το κάνει μια-δυο φορές, αλλά ως εκεί…
Λες δηλαδή πως είναι ζήτημα νοοτροπίας;
Εκατό τοις εκατό. Εγώ δηλαδή είμαι εδώ. Είμαι Κύπριος, είμαι Έλληνας και μου φέρνουν τρεις παίκτες στη θέση μου. Θα κάνω τα αδύνατα δυνατά για να κερδίσω εγώ τη θέση. Θα τους φάω, θα τα δώσω όλα, για να παίξω εγώ. Αυτό που βλέπω εδώ στην Κύπρο και είναι κάτι που δεν μου αρέσει, είναι ότι στα λόγια είμαστε καλοί. Στην προπόνηση που είναι ο καθρέφτης, τι κάνουμε; Εκεί θα δείξεις αν αξίζεις. Εκεί θα φανεί αν πρέπει να παίζεις εσύ και όχι εγώ.
Κλαψουρίζουμε εννοείς…
Ναι, καθόμαστε και κλαίμε τη μοίρα μας. Αυτό δεν μου αρέσει. Από μικρός το κατηγορούσα. Άσε την κλάψα και μπες μέσα και απέδειξε ότι είσαι καλύτερος από τον άλλο. Δεν υπάρχει ούτε μια στο εκατομμύριο και κανένας προπονητής δεν είναι τρελός να θέλει να χάσει τη θέση του, βάζοντας κάποιον που είναι λιγότερο καλός από κάποιον άλλο.
Φαντάζομαι θα το ’χεις πλέον ακούσει, το ξέρεις πως το απωθημένο του οπαδού, αλλά και των ποδοσφαιριστών του ΑΠΟΕΛ είναι το back2back. Πάνε 57, 58 χρόνια τώρα και δεν έρχεται. Τι φταίει ρε παιδί μου; Γιατί δεν τα καταφέρνει και στο τέλος γίνεται και βραχνάς.
Πολύ απλά είναι δύσκολο. Είναι πολύ δύσκολο. Θέλει πάρα πολύ δυνατούς χαρακτήρες,πάρα πολύ δυνατούς ποδοσφαιριστές πνευματικά και σωματικά, παρά αγωνιστικά. Για να πάρεις ένα πρωτάθλημα δεύτερο ή και τρίτο χρόνο συνεχόμενα θέλει πάρα πολλή προπόνηση, πάρα πολλή συγκέντρωση, όλα στο πάρα πολύ…
