GOLDENBOY
Μια κουβέντα, μια συζήτηση, μια συνέντευξη με τον Χρύση Μιχαήλ θεωρείται και είναι εξ υπαρχής «γεμάτη», σε όποιο θέμα κι αν ανοίξει κάποιος. Για τον απλούστατο λόγω πως ο διεθνής μέσος προέρχεται από την πάστα εκείνη των ποδοσφαιριστών που όχι ξέρουν απλά τι τους γίνεται, αλλά είναι και ποδοσφαιρικά -και όχι μόνο- φιλοσοφημένοι, ώριμοι και ψαγμένοι. Κάτι που θα έχετε την ευκαιρία να διαπιστώσετε και μόνοι σας στη συνέντευξη που ακολουθεί.
Μπαίνοντας στον πέμπτο χρόνο της παρουσίας σου στην ομάδα, μπορείς να πεις πώς μπήκε το ΑΠΟΕΛ στο πετσί σου;
Το έχω δηλώσει εδώ και καιρό πως για μένα είναι μια ζωή το ΑΠΟΕΛ, διανύω τον πέμπτο μου χρόνο στην ομάδα, κέρδισα τίτλους και είχα περισσότερες χαρές παρά λύπες. Είναι φυσικό λοιπόν να νιώθω ΑΠΟΕΛίστας.
Σίγουρα πάντως, στο ΑΠΟΕΛ τα συναισθήματα είναι πιο έντονα από οπουδήποτε αλλού. Και το λέω αυτό, αφού αγωνίστηκες και στην ΑΕΛ και στην εθνική…
Μπορώ να πω ότι, επειδή το ΑΠΟΕΛ είναι υποχρεωμένο να κάνει μόνιμο πρωταθλητισμό, μέσα από την πίεση καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς, είναι φυσικό και λογικό οι συγκινήσεις να είναι πιο έντονες. Και ο λόγος είναι αυτός ακριβώς. Επειδή είμαστε διαρκώς κάτω από μια καλώς νοούμενη πίεση. Και εδώ να πω ότι κανένας ποδοσφαιριστής δεν ολοκληρώνεται αν δεν αγωνιστεί κάτω από πίεση.
Είπες με την καλή έννοια. Ο συναγωνισμός, από την άλλη, όπως βλέπουμε χρόνο με το χρόνο μεγαλώνει. Γίνεται κι αυτός πιο έντονος. Πώς το αντιμετωπίζει ένας ποδοσφαιριστής; Λένε ότι η πίεση και το άγχος σκοτώνει.
Ναι, είδαμε πολλές φορές ποδοσφαιριστές να μην αντέχουν την πίεση, ούτε το συναγωνισμό στο να κερδίσουν θέση στην ομάδα. Αυτό το φαινόμενο παρατηρείται συνήθως σε ομάδες που κάνουν μόνιμα πρωταθλητισμό. Αυτοί που αντέχουν και είναι δυνατοί προχωρούν, φτάνουν ψηλά. Αυτοί που δεν μπορούν, δεν το αντέχουν και είναι φυσιολογικό και ανθρώπινο να αλλάζουν και τις επιλογές και τους στόχους τους.
Δηλαδή με αυτά που μας λες επιβεβαιώνονται όσοι υποστηρίζουν πως το ταλέντο δεν είναι αρκετό για να κάνει καριέρα ένας ποδοσφαιριστής…
Σε καμία περίπτωση. Πολλά ταλέντα έχουν χαθεί γιατί δεν είχαν τις ψυχικές και φυσικές δυνάμεις για να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις. Αντίθετα, ποδοσφαιριστές που δεν είχαν τόσο μεγάλο ταλέντο τα κατάφεραν καλύτερα. Αυτό που θέλω να πω είναι πως χρειάζονται και πολλά άλλα για να μπορέσει ένας ποδοσφαιριστής να φτάσει ψηλά, πέρα από το ταλέντο. Ασφαλώς και χρειάζεται το ταλέντο, αλλά είναι και ζήτημα χαρακτήρα κι αυτό το βλέπουμε να συμβαίνει σε ολόκληρο τον κόσμο. Είναι πολύ λίγες οι περιπτώσεις που το ταλέντο θα σε ανεβάσει ψηλά.
Εσένα, πόσο σε άλλαξε το ΑΠΟΕΛ; Γιατί κακά τα ψέματα, λίγο ή πολύ μια ομάδα του επιπέδου του ΑΠΟΕΛ σε αλλάζει…
Μπορώ να πω με άλλαξε, αλλά έχω την εντύπωση πως εγώ διαμόρφωσα τον ποδοσφαιρικό μου χαρακτήρα από την εποχή που αγωνιζόμουν στην ΑΕΛ, αφού από τα 22, 23 μου είχα πάρει γεύση του τι σημαίνει πρωταθλητισμός, καθώς η ομάδα της Λεμεσού έκανε πρωταθλητισμό ή τέλος πάντων ήταν ομάδα που προσπαθούσε να κάνει πρωταθλητισμό. Άρα νομίζω ότι γνώριζα τι πάει να πει πρωταθλητισμός, απλά στο ΑΠΟΕΛ το εμπέδωσα, αφού δεν αρκούν δυο ή τρία χρόνια πρωταθλητισμού, αφού πρέπει να είσαι διαρκώς στην πρίζα.
Μιας και ο λόγος για ποδοσφαιρικό χαρακτήρα. Εσύ, εντάξει, βλέπουμε ότι είσαι από γερό σκαρί φτιαγμένος, πώς το αντέχεις όλο αυτό;
Να σου πω, πιστεύω πως ο χαρακτήρας μου είναι τέτοιος που αντέχει στην πίεση. Και αυτό οφείλεται στο ότι κάνω πάντα αυτοκριτική και θεωρώ πως είμαι ο πιο αυστηρός κριτής του εαυτού μου. Υπάρχουν μέρες που ο κόσμος μπορεί να έρθει και να μου πει «μπράβο έπαιξες πολύ καλά», αλλά εγώ προσωπικά ποτέ δεν ικανοποιήθηκα, αφού ήθελα να γίνομαι και καλύτερος. Πραγματικά, δεν θυμάμαι τον εαυτό μου να μην ενοχλήθηκε όποτε έμεινα εκτός ενδεκάδας. Πάντα έψαχνα το τι έφταιξε, τι δεν έκανα καλά. Ήθελα και θέλω πάντα να είμαι στο προσκήνιο και γι’ αυτό προσπαθώ σε καθημερινή βάση, μέχρι τη μέρα που θα σταματήσω το ποδόσφαιρο.
Όλα αυτά τα ζόρια και οι δυσκολίες, μεταφέρονται και στο πρωτάθλημα. Χρόνο με το χρόνο, το πρωτάθλημά μας γίνεται και πιο δύσκολο, πιο ανταγωνιστικό…
Οπωσδήποτε. Σίγουρα γίνεται πιο δύσκολο κι αυτό φαίνεται μέσα από τα αποτελέσματα. Η κάθοδος πολλών ξένων ποδοσφαιριστών και κάποιες ομάδες οι οποίες έκαναν σωστές κινήσεις, νομίζω ότι έχουν καλύψει την απόσταση που τις χώριζε από τις «μεγάλες» ομάδες. Εδώ θα μπορούσα να πω πως και κάποιες αποτυχημένες κινήσεις των «μεγάλων», επηρέασαν κι αυτές στο να μειωθεί η διαφορά που τις χώριζε. Έτσι βλέπουμε το φαινόμενο καμιά ομάδα να μην μπορεί να εφησυχάσει όπως ίσως συνέβαινε πιο παλιά. Τώρα την πίεση θα την έχεις από την πρώτη αγωνιστική μέχρι την τελευταία.
Γιατί όμως δεν αλλάζουν οι πρωταγωνιστές; Και εννοώ τους διεκδικητές του τίτλου.
Σε μια ποδοσφαιρική ομάδα, την ευθύνη δεν έχουν μόνο οι ποδοσφαιριστές, αλλά το σύνολο της. Οι «μεγάλες» ομάδες έχουν ένα δυνατό συμβούλιο, έχουν ένα καλό κορμό ποδοσφαιριστών, έχουν πίσω τους κόσμο και έχουν νομίζω και έναν πολύ σημαντικό στήριγμα που είναι το οικονομικό. Ο προϋπολογισμός τους μπορεί να μην είναι πολύ μεγαλύτερος σε σχέση με τις άλλες ομάδες, αλλά είναι σταθερά μεγάλος για όλα τα χρόνια που προηγήθηκαν και έφτασαν εδώ που βρίσκονται σήμερα. Αντίθετα, στις «μικρές» ή «μικρομεσαίες» ομάδες, δεν έχουν σταθερά συμβούλια, δεν έχουν σταθερό προϋπολογισμό, δεν έχουν σταθερό κορμό. Για παράδειγμα, θεωρώ πως οι καλοί ποδοσφαιριστές της Αλκής δεν θα είναι και του χρόνου στην ομάδα ή τέλος πάντων δεν θα είναι όλοι στην ομάδα…
Ένα μεγάλο κεφάλαιο, το οποίο ασφαλώς και δεν μπορεί ούτε και έχουμε το χρόνο για να το αναλύσουμε σε βάθος, είναι οι ξενοκοινοτικοί. Οι απόψεις ποικίλουν και διαφέρουν ανάλογα και με το συνομιλητή που θα έχει κάποιος απέναντί του. Οι πλείστες των απόψεων συγκλίνουν στο ότι κάνουν κακό, ωστόσο θέλω και τη δική σου θέση.
Όπως σου είπα, κάποιες ομάδες που κινήθηκαν σωστά, είναι προς το θετικό αφού δημιούργησαν μια καλή ομάδα. Όμως νομίζω ότι η ζημιά η μεγάλη με την κάθοδο των ξένων είναι πως στερούμε το δικαίωμα από κάποιους Κύπριους ποδοσφαιριστές να δείξουν τι και πόσο αξίζουν. Και νομίζω ότι υπάρχουν αρκετοί Κύπριοι ποδοσφαιριστές που αξίζουν, είναι καλοί και δικαιούνται κάποιων ευκαιριών. Απλά ο Κύπριος παίρνει μια ευκαιρία, ενώ ο ξένος παίρνει και πέντε και δέκα για να πετύχει και να «πιαστεί» στην ομάδα. Αν τις είχε και ο Κύπριος ποδοσφαιριστής αυτές τις ευκαιρίες, ασφαλώς και θα τα κατάφερνε. Εδώ να φέρω και ένα παράδειγμα, με τον Βασκονσέλος, ο οποίος ασφαλώς και πρόκειται για πολύ καλό ποδοσφαιριστή. Στην αρχή δεν τα πήγαινε τόσο καλά, αλλά επειδή ο προπονητής του συνέχιζε να του δίνει ευκαιρίες, έδειξε στη συνέχεια πόσο καλός ποδοσφαιριστής είναι και τι πραγματικά αξίζει. Αυτό όμως δεν θα γίνει και στην περίπτωση ενός Κύπριου ποδοσφαιριστή.
Παλιά λέγαμε πως: Μόδα είναι θα περάσει. Τελικά, όμως, κάθε άλλο παρά μόδα είναι. Εσύ τι λες;
Όχι, εγώ νομίζω πως δεν θα ξεπεραστεί. Απλά κάποιες ομάδες κατά διαστήματα θα προσπαθήσουν να μαζέψουν έναν κορμό από καλούς Κύπριους ποδοσφαιριστές, όσο θα υπάρχουν και όσο θα παρουσιάζονται, αφού με τους ρυθμούς που πάμε και με τον κατακλυσμό των ξένων και κοινοτικών που υπάρχει, σε λίγο καιρό δεν θα υπάρχουν ταλέντα. Άρα εγώ νομίζω ότι δεν είναι ένα φρούτο της εποχής, εκτός και αν προλάβουν οι υπεύθυνοι και οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ και πάρουν τέτοια μέτρα που θα σώσουν ότι σώζεται.
Πόσο εφικτό όμως είναι κάτι τέτοιο;
Από κάτι συζητήσεις και κάτι κουβέντες που έπιασε τ’ αφτί μου, μάλλον κι αυτό ανέφικτο μου φαίνεται.
Ο ΠΑΣΠ μπορεί να κάνει κάτι;
Ο ΠΑΣΠ έκανε κάποιες εισηγήσεις και ενέργειες, αλλά δεν έγινε και κάτι ουσιαστικό. Υπάρχουν βλέπεις και πολλά παράθυρα.
Επιστροφή στο πρωτάθλημα.
Η ομάδα που σου έκανε περισσότερη και μεγαλύτερη εντύπωση;
Σίγουρα ο ΑΠΟΠ/Κινύρας, που όπως όλοι, σε καμία περίπτωση δεν περίμενα πως θα είχε 21 βαθμούς μετά από 12 αγώνες (η συνέντευξη δόθηκε για το τεύχος Ιανουαρίου). Δείχνει ένα καλοστημένο σύνολο που μπορεί να κτυπήσει οποιονδήποτε αντίπαλο. Δεν παρουσιάζει δηλαδή το σύνδρομο της μιας Κυριακής, ώστε να νικήσει την «άλφα» ομάδα και την επόμενη και τη μεθεπόμενη να πάει και να συντριβεί.
Το ΑΠΟΕΛ είναι καλύτερο από πέρσι;
Μέχρι στιγμής όχι και μιλώ με το τι βλέπουμε στο γήπεδο. Μπορεί σε κάποια δεκάλεπτα να είναι καλύτερο από πέρσι, αλλά το ποδόσφαιρο δεν είναι μόνο δεκάλεπτα, θεωρώ ότι το ΑΠΟΕΛ δεν είναι καλύτερο από πέρσι.
Γιατί;
Δεν μπορώ να σταθώ σε κάποιους συγκεκριμένους λόγους. Ίσως να το αποδίδω στις αλλαγές στο ρόστερ της ομάδα, ή σε κάποιο ντεφορμάρισμα πολλών ποδοσφαιριστών. Εκείνο όμως που για μένα μετρά πιο πολύ είναι η αγωνιστική σοβαρότητα μέσα στο παιχνίδι, χωρίς με αυτό να θέλω να πω ότι μας λείπει, απλά λέω ότι πρέπει να «μεγαλώσει», για να τελειώνουμε παιχνίδια πιο εύκολα.
Το γεγονός, όμως που όλοι λένε και το είπαμε και πιο πάνω, ότι κανένα παιχνίδι δεν μπορεί να κερδηθεί εύκολα, ότι όλα «παίζονται» και δεν υπάρχουν τα μεγάλα φαβορί ίσως να παίζει κι αυτό το δικό του ρόλο. Πέρσι για παράδειγμα, το ΑΠΟΕΛ ξεκίνησε σαν τρένο το πρωτάθλημα…
Ξεκίνησε σαν τρένο, όμως, είχε μια σοβαρότητα που τέλειωνε τα παιχνίδια του και όταν παίρναμε το προβάδισμα συνεχίζαμε με σταθερό ρυθμό και μπορούσαμε να καθαρίσουμε τα παιχνίδια. Αφού εμείς σαν ομάδα νιώθουμε και βλέπουμε ότι είμαστε πολύ καλοί, τότε μόνο από εμάς εξαρτάται. Δηλαδή, όταν βλέπω ένα ΑΠΟΕΛ να μπαίνει στο γήπεδο και στο πρώτο ημίχρονο να πρωταγωνιστεί και να μην καταφέρνει να κερδίσει στην αναμέτρηση, νομίζω είναι θέμα αγωνιστικής σοβαρότητας.
Θα παίξει καλύτερα το ΑΠΟΕΛ; Ή να το θέσω όπως το θέτεις εσύ: Όταν σοβαρευτεί αγωνιστικά το ΑΠΟΕΛ, θα παίξει και καλύτερα;
Άμα σοβαρευτεί αγωνιστικά, μέσα από τη σοβαρότητα θα έρθει και μια σταθερότητα. Δεν θα έχει στο παιχνίδι του μόνο τρία δεκάλεπτα καλής απόδοσης, αλλά θα γίνουν εφτά τα καλά δεκάλεπτα τα οποία όταν διαθέτει, δεν νομίζω με την ποιότητα που έχει το ΑΠΟΕΛ, να μην μπορεί να καθαρίσει τα παιχνίδια. Άρα, σίγουρα θα παίξει καλύτερα.
Πού θα κριθεί το φετινό πρωτάθλημα νομίζεις;
Νομίζω πως αν η βαθμολογική διαφορά μεταξύ των τεσσάρων, στο τέλος των 26 αγωνιστικών δεν είναι μεγάλη, τότε θα κριθεί στην ποδοσφαιρική αξία των τεσσάρων ομάδων, αλλά και το πόσο γεμάτες ομάδες είναι για να αντέξουν έξι ντέρμπι. Κάτι που δεν είναι δοκιμασμένο σε καμία κυπριακή ομάδα.
Και μιας και ο λόγος για το «βάθος». Έχει το ΑΠΟΕΛ «βάθος»;
Τουλάχιστον αμυντικά όπου είχαμε και τους περισσότερους τραυματισμούς, η ομάδα έδειξε ότι έχει «βάθος». Τώρα δεν ξέρω μεσοεπιθετικά αν μπορούν να αναπληρωθούν οι θεωρητικά βασικοί ποδοσφαιριστές της ομάδας. Πράγμα που μέχρι στιγμής φαίνεται πως ο προπονητής δύσκολα αλλάζει το πλάνο και τα πρόσωπα.
Εσύ ως Χρύσης, για την αυτοκριτική που μιλούσαμε, είσαι ευχαριστημένος μέχρι τώρα;
Ξεκίνησα και ήμουν αρκετά ικανοποιημένος από τη φετινή μου παρουσία, όμως στη συνέχεια, ενώ ένιωθα τον εαυτό μου να είναι σε αρκετά καλή κατάσταση, ακόμα δεν χρησιμοποιήθηκα βασικός σε ντέρμπι. Κι αυτό είναι κάτι το οποίο με προβλημάτισε.
Αυτό όμως που μου είπες πως η ομάδα δεν είναι μόνο έντεκα ποδοσφαιριστές;
Δεν μπορώ να θεωρήσω τον εαυτό μου ότι δεν είμαι βασικός, αλλά από θέμα απόδοσης θεωρώ ότι θα μπορούσα να αγωνιστώ. Κι από τη στιγμή που ξέρω ποιος είναι ο Χρύσης πιστεύω ότι μπορούσα να είμαι στους πρωταγωνιστές, αφού έτσι έμαθα. Να είμαι πρωταγωνιστής σε όσες ομάδες αγωνίστηκα.
Και το μέλλον του Χρύση;
Με το ΑΠΟΕΛ έχω ακόμα ενάμισι χρόνο συμβόλαιο και με τη λήξη του νομίζω πως θα έχω άλλα δυο, τρία χρόνια να παίξω καλό ποδόσφαιρο. Και το λέω έτσι όπως νιώθω τώρα, αφού είμαστε μια φουρνιά ποδοσφαιριστών, Κυπρίων που είμαστε επαγγελματίες. Άρα μέσα από την καλή ζωή που κάνουμε ή που προσωπικά εγώ κάνω μπορεί να αυξηθεί και ο μέσος όρος της ποδοσφαιρικής μας ζωής. Και αν φυσικά η Διοίκηση, μου συμπεριφερθεί όπως συμπεριφέρεται στους ξένους ποδοσφαιριστές.
Όπα, μοιάζει με παράπονο αυτό;
Όχι, κάθε άλλο. Ο λόγος που το αναφέρω είναι πως είναι καιρός όλοι να αντιληφθούν ότι και ο Κύπριος ποδοσφαιριστής είναι επαγγελματίας και κάποια στιγμή θα πρέπει να σταματήσουν οι διακρίσεις. Κι αυτό δεν ισχύει και δεν έχει να κάνει μόνο με την περίπτωση τη δική μου. Ο Κύπριος ποδοσφαιριστής και αναφέρομαι στους καλούς Κύπριους ποδοσφαιριστές, έχει δείξει πως είναι επαγγελματίας και σε ορισμένες περιπτώσεις μάλιστα παραπάνω και από ξένους ποδοσφαιριστές που έρχονται για να αγωνιστούν στην Κύπρο.
Να το πω χοντρά. Δηλαδή βλέπεις το ποδοσφαιρικό σου μέλλον να είναι συνυφασμένο με το ΑΠΟΕΛ;
Εγώ εκείνο που είπα και εξακολουθεί να ισχύει είναι πως είμαι ικανοποιημένος στο ΑΠΟΕΛ και σίγουρα θέλω να συνεχίσω στην ομάδα. Το συμβόλαιό μου τελειώνει σε ενάμισι χρόνο και σίγουρα δεν μπορεί κανένας να προβλέψει ή να προδικάσει το μέλλον.
